Birbirimizi İyileştiremiyorsak Bu Yaralayabileceğimiz Anlamına Gelmiyordu

Susmak, tehlikeli bir tercihdir. Beynin, kalbin, üstünü örtmek.
Kelebekleri kitap arasında kurutanlar iyi bilir, ömrün nasıl kurutulduğunu.
Hayata katlanamadığını, kendini öldürenlere de saygı duymadığını söylüyorsun. Bazen kendini öldüreceğini de söylüyorsun. Kafan çok karışık olmalı. Ömrünü böyle böyle kurutuyorsun. Gitmek istediğin bir yer var. Neresi olduğunu bilmiyorsun. Tek bildiğin varmak istediğin yer ile vardığın yer arasında ki kilometrelerce mesafeyi aklına sığdıramadan, bedenini, eni 1.25 mt. boyu ise 2.25 mt. olan kabire sığdıracakları. Bu beynimi acıtıyor.

Rahmime tutunup yaşamanı istemek benim hatamdı. Ne zaman yaralarıyla uluyan bir insan görsem kendimi anne ilan ediyordum. Bir kadın olarak bana tutunmak istediğini göremedim. Bir insan olarak bana tutunmak istediğini de göremedim. Sahi bana tutunmak istedin mi ?
Göğsümü deldin. Benim kadar sevmediğini anladığında, seni çok güzel sevmiş olmam beni öldürmek zorunda olduğun anlamına gelmiyordu. Bu bir yarış değildi.

Dünyanın durduğu nadir bir andı ve yanımda sen vardın. Bu açıklanabilir bir durum değil. O an sadece “Allah’ım lütfen bu kez…” diye dua ederken sesin bölmüştü. Seni öperken dua etseydim, dünya kaldığı yerden dönmeye devam etmezdi ve en önemlisi duamı tamamlasaydım kabul olabilirdi.

Sana göre düz bir adamdın, bana göre düpedüz çocuk. Denge sağlayamadığımız tahterevalli’nin üzerinden aynı anda atlamayı tercih etmek bizim için doğru bir seçim olabilirdi ama daha yüksek bir konumdan birbirimizi itmenin verdiği hazzı vermezdi.
…

Çiğdem Taş